Gretę Thunberg zna już chyba każdy. Ogromny sukces wizerunkowy Szwedki wpłynął jednak na to, że młodych aktywistów klimatycznych pojawiły się już tysiące. Jedną z takich osób – i to dość zauważalną – jest Licypriya Kangujam z Indii.

Młoda Induska – pochodząca z leżącego we wschodnich Indiach Manipuru – zaczęła głośno mówić o kwestiach klimatycznych w 2018 r. Miała wtedy 7 lat. Już rok później można było zobaczyć ją przed indyjskim parlamentem, gdzie chciała zwrócić uwagę premiera Indii Narendry Modiego na potrzebę zweryfikowania prawa dotyczącego zmian klimatycznych w kraju. Otrzymywała lokalne i ogólnoindyjskie nagrody, wyróżnienia i dowody uznania. Odwiedziła Mongolię i Afrykę, gdzie zwracała uwagę na zmiany klimatyczne. Oczywiście na bieżąco reagowała w czasie najróżniejszych wydarzeń w Indiach, jak chociażby tragicznej w skutkach powodzi w południowoindyjskim stanie Kerala w 2018 r.

Największym osiągnięciem międzynarodowym Licypriyi, jak do tej pory, jest bez wątpienia wystąpienie przy okazji szczytu klimatycznego COP25 w Madrycie w 2019 r. Można by powiedzieć, że to wspaniałe, że dzieci z krajów Globalnego Południa zabierają głos, a wręcz stają się głosem najmłodszego pokolenia, gdy chodzi o kwestie klimatyczne. Nic tylko przyklasnąć i wspierać. Czy jednak na pewno?

Niestety… Za młodą Induską od kilkunastu miesięcy kroczy cień, który może zaważyć na jej dalszej aktywności. Chodzi o postać jej ojca – Kanarjita Kangujama Singha. W 2021 r. został aresztowany w związku z oskarżeniem o wyłudzanie pieniędzy i sprzeniewierzanie tych, które zostały zebrane w wyniku wielu organizacji, którym szefował. Chodzi w tym również o ok. 2 mln rupii, które miał zebrać na organizację Globalnego Spotkania Młodych, do którego oczywiście nie doszło. Co więcej, okazuje się, że ojciec Licypriyi był nie tylko w sposób symboliczny twórcą jej sukcesu i motorem do dalszej aktywności. W raporcie, który w 2021 r. ukazał się w The Times of India ujawniono, że w zasadzie wszystkie nagrody i wyróżnienia, które w pierwszych latach swojej aktywności otrzymała Licypriya zostały przyznane przez organizacje należące do jej ojca. A zatem pokaźna lista wyrazów uznania, które trafiły w ręce Licypriyi za jej bohaterską i godną pochwały postawę były po prostu elementem strategii marketingowej, której celem było nakręcenie popularności młodej Induski. Wszystko wskazuje na to, że ojciec Licypriyi wraz z córką działali w sposób daleki od etycznie poprawnego. Chodziło o przyciągnięcie uwagi opinii publicznej – co oczywiście się udało.

Mimo aresztowania ojca Licypriya pozostaje aktywna. Na swoim koncie Tweeterowym zaznacza nawet, że jest wychowywana “przez samotną matkę”. I faktycznie matka wybija się na pierwszy plan, gdy obserwujemy dzisiejszą działalność Licypriyi. Co o tym wszystkim sądzić?

Chyba zbyt wcześnie, by można było spojrzeć na całą sytuację obiektywnie i z dystansem. Działania ojca Licypriyi są faktem. Na ile świadoma tego była kilkuletnia dziewczyna? Trudno orzec. Bez wątpienia nie można zamieść tego pod dywan. Jest to zapewne przykład świadomego napędzania machiny informacyjnej oraz prób stymulowania popularności córki po to, by zyskać w wyniku jej działalności jakieś korzyści. Czy jednak jest tak nadal? Czy Licypriya rozumie i wierzy w to, co mówi? Nadal podróżuje; nadal spotyka się z ważnymi postaciami życia politycznego i społecznego współczesnego świata. Mówi o przyszłości planety. Inspiruje innych.

Historia Induski to świetny przykład tego, że nasza rzeczywistość to odcienie szarości. Szczytne idee niejednokrotnie służą po prostu złu. A ze złych działań czasem wynikają skutki ostatecznie – przynajmniej częściowo – pozytywne. I chyba należy mieć nadzieję, że w historii Licypriyi są to złe dobrego początki, a jej działalność przyniesie długofalowe efekty – nie tylko w Indiach, ale i na całym świecie.

Krzysztof Gutowski