Miłość! Uczucie uniwersalne, ale jakże różnie celebrowane na świecie. W Chinach, kraju o bogatej historii i fascynującej kulturze, miłość zajmuje szczególne miejsce. Przez wieki ewoluowały sposoby jej wyrażania, a dzisiejsze Chiny to barwna mozaika tradycyjnych wartości i nowoczesnych wpływów, co widać szczególnie w obchodach świąt miłosnych.

Oprócz dwóch najważniejszych świąt, istnieje wiele innych dni poświęconych miłości, które zyskały popularność w ostatnich dekadach, często inspirowanych zachodnimi zwyczajami lub grami językowymi związanymi z chińskimi cyframi i ich wymową. Przykładem jest Biały Dzień (白色情人节, Báisè Qíngrénjié), obchodzony 14 marca, który przywędrował z Japonii i Korei, oraz Czarny Dzień (黑色情人节, Hēisè Qíngrénjié), celebrowany 14 kwietnia w Korei Południowej. Z kolei Dzień 520 (五二零, Wǔ’èrlíng), przypadający na 20 maja, opiera się na homofonii – liczba 520 brzmi podobnie do wyrażenia „kocham cię” (我爱你, Wǒ ài nǐ) w języku chińskim, dlatego tego dnia wiele osób publicznie wyznaje swoje uczucia. Chińska data tego wydarzenia to 5/20, daty w Chinach są bowiem zapisywane w formacie miesiąc/dzień/rok. W Chinach istnieją również mniej znane święta miłości, które nie są tak powszechnie celebrowane, ale mają swoje grono zwolenników. Jednym z nich jest 11 listopada, czyli Dzień Singli (光棍节, Guānggùn Jié) – pierwotnie był on okazją do świętowania samotności lub poszukiwania miłości, z czasem przekształcił się jednak w największy dzień zakupowy na świecie.

Każde z tych świąt ma swoją unikalną historię i znaczenie, odzwierciedlając nie tylko zmieniające się podejście do miłości i związków w chińskim społeczeństwie, ale także wpływ globalizacji i popkultury na współczesne zwyczaje.

Walentynki w Chinach (14 lutego, 二月十四日, Èryuè Shísìrì)

Walentynki (情人节, Qíngrénjié) to jedno z najbardziej wyczekiwanych świąt wśród młodych Chińczyków, zwłaszcza w dużych miastach. Choć nie jest to tradycyjne chińskie święto, jego popularność rośnie z każdym rokiem, a zachodnie zwyczaje związane z obchodami miłości na dobre wpisały się w chińską kulturę. Inspiracja amerykańskimi i europejskimi Walentynkami przejawia się nie tylko w sposobie świętowania, ale także w ogromnym znaczeniu tego dnia w handlu i marketingu – już od końca stycznia sklepy, galerie handlowe i restauracje prześcigają się w promocjach I ofertach skierowanych do zakochanych.

Jednym z najważniejszych elementów Walentynek w Chinach jest randka (约会, yuē huì). Wiele par wybiera się na romantyczne kolacje do ekskluzywnych restauracji, które tego dnia oferują specjalne menu walentynkowe. Niektóre pary decydują się na bardziej oryginalne sposoby świętowania, np. podróże do romantycznych miejsc, takich jak Lijiang, Guilin czy Sanya.

Dla singli Walentynki mogą być czasem presji społecznej – w Chinach duży nacisk kładzie się na znalezienie partnera, a osoby samotne często czują się w tym dniu wykluczone. Dlatego organizowane są szybkie randki (相亲, xiāngqīn) i spotkania towarzyskie.

W Walentynki ukochana osoba często otrzymuje kwiaty. Aby nadać bukietowi głębsze znaczenie, wybiera się określoną liczbę róż, ponieważ w chińskiej kulturze miłosnej każda liczba niesie ze sobą ukryte przesłanie.

Symbolika Liczby Róż w Chińskiej Kulturze Miłosnej:

* 1 róża (一朵玫瑰, yī duǒ méiguī) – „Ty jesteś moją jedyną”

* 3 róże (三朵玫瑰, sān duǒ méiguī) – „Kocham Cię”

* 9 róż (九朵玫瑰, jiǔ duǒ méiguī) – „Na zawsze razem”

* 11 róż (十一朵玫瑰, shíyī duǒ méiguī) – „Jesteś moją jedyną” (podkreślenie wyjątkowości)

* 33 róże (三十三朵玫瑰, sānshísān duǒ méiguī) – „Kocham Cię z całego serca”

* 52 róże (五十二朵玫瑰, wǔshí’èr duǒ méiguī) – „Kocham Cię z całego serca” (gra liczbowa – 5-2 brzmi podobnie do „我爱你” – Wǒ ài nǐ, czyli „Kocham Cię”)

* 99 róż (九十九朵玫瑰, jiǔshíjiǔ duǒ méiguī) – „Wieczna miłość”

* 108 róż (一百零八朵玫瑰, yībǎi líng bā duǒ méiguī) – „Wyjdziesz za mnie?” (symbol oświadczyn)

Coraz większą popularność zyskuje także wysyłanie wirtualnych prezentów, w tym cyfrowych róż, za pośrednictwem aplikacji takich jak WeChat (微信, Wēixìn).

Qixi Jie (七夕节, Qīxījié) – Chińskie Walentynki

Qixi Jie (七夕节, Qīxījié), znane jako Chińskie Walentynki, to jedno z najbardziej romantycznych świąt w chińskiej kulturze. Jego historia sięga starożytności i opiera się na legendzie o tragicznej miłości Zhinü (织女, Zhīnǚ) i Niulanga (牛郎, Niúláng). Niulang (牛郎, Niúláng) był ubogim pasterzem, który po smierci rodziców żył samotnie. Pewnego dnia spotkał siedem niebiańskich wróżek (仙女, xiānnǚ), które zeszły na ziemię, aby kąpać się w jeziorze. Najmłodsza z nich, Zhinü (织女, Zhīnǚ), była niezwykle piękna i utalentowana – w Niebiosach zajmowała się tkactwem, tkaninami i haftami. Z pomocą swojego wiernego bawoła (牛, niú), który umiał mówić ludzkim głosem, Niulang ukradł szaty Zhinü, zmuszając ją do pozostania na ziemi. Dziewczyna zakochała się w pasterzu, a po pewnym czasie wzięli ślub i doczekali się dwójki dzieci. Ich szczęście nie trwało jednak długo.

Kiedy bogini Niebios (天帝, Tiāndì) dowiedziała się, że Zhinü porzuciła swoje obowiązki i poślubiła śmiertelnika, wpadła w gniew. Wysłała strażników, by sprowadzili ją z powrotem do Niebios. Niulang, zrozpaczony, wyruszył za swoją ukochaną, niosąc na ramionach dwoje dzieci. Dzięki magicznym mocom otrzymanym od bawołu udało mu się dotrzeć niemal do Niebios. Jednak bogini, chcąc ich rozdzielić na zawsze, przecięła niebo srebrnym pociągnięciem swojej szarfy, tworząc Drogę Mleczną (银河, Yínhé). Od tej chwili Niulang i Zhinü zostali oddzieleni i mogli się spotkać tylko raz w roku – właśnie podczas Qīxī Jié (七夕节, Qīxījié), kiedy stado srok (喜鹊, xǐ què) formowało na niebie most (鹊桥, què qiáo), pozwalający im na krótkie spotkanie.

Tradycyjne Sposoby Obchodzenia

Współcześnie obchody tego dnia łączą zarówno starożytne tradycje, jak i nowoczesne sposoby świętowania miłości. Od setek lat Qixi Jie było dniem, w którym młode kobiety oddawały cześć Zhinü, prosząc ją o zdolność do haftowania, tkactwa oraz o znalezienie dobrego męża. W dawnych czasach popularne było składanie ofiar z melona, owoców i kwiatów jako symbolicznego daru dla bogini miłości. Młode dziewczęta spotykały się na wieczornych zgromadzeniach, podczas których próbowały nawlec nić na igłę w świetle księżyca – ta, która zrobiła to najszybciej, miała zapewnione szczęście i zręczność w przyszłym małżeństwie.

Kolejną ważną tradycją było haftowanie symboli miłości i pomyślności na jedwabnych tkaninach oraz organizowanie przyjęć, podczas których kobiety dzieliły się opowieściami o swoich uczuciach i marzeniach. Niektóre regiony Chin miały własne zwyczaje, takie jak puszczanie na wodę małych papierowych łódek symbolizujących tęsknotę za ukochaną osobą.

Współczesne Obchody

W dzisiejszych czasach 七夕节 (Qīxī Jié) stało się chińskim odpowiednikiem zachodnich Walentynek. Młode pary świętują ten dzień, wręczając sobie wzajemnie romantyczne upominki, takie jak kwiaty, czekoladki czy biżuteria. Restauracje i kawiarnie organizują specjalne kolacje dla zakochanych, a pary często wybierają się na wspólne wyjazdy do malowniczych miejsc, by uczcić swoje uczucia.

W dużych miastach organizowane są festiwale miłości, podczas których odbywają się koncerty, pokazy sztucznych ogni oraz różne konkursy związane z legendą Zhinü I Niulanga. Wiele sklepów i galerii handlowych wprowadza specjalne promocje z okazji święta, a niektóre pary decydują się nawet na zaręczyny w tym wyjątkowym dniu.

Mimo nowoczesnych wpływów, Qixi Jie wciąż pozostaje świętem o głębokim znaczeniu kulturowym, przypominającym o wiernej miłości i romantycznych obietnicach, które mogą przetrwać nawet największe przeciwności losu. Pomimo zmieniających się czasów, historia Zhinü i Niulanga nadal inspiruje ludzi do celebrowania miłości i oddania, czyniąc Qixi Jie wyjątkowym dniem w chińskim kalendarzu.

Biała Walentynka (14 marca) oraz Czarna Walentynka (14 kwietnia)

Oba te dni mają swoje korzenie w Japonii i Korei Południowej, ale zostały zaadaptowane przez chińską kulturę, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Biała Walentynka (白色情人节, bái sè qíng rén jié) to odpowiedź na tradycyjne Walentynki. W Chinach, podobnie jak w Japonii, to kobiety wręczają mężczyznom upominki 14 lutego. Miesiąc później panowie mają okazję odwzajemnić ten gest, najczęściej podarowując czekoladki, biżuterię czy eleganckie kosmetyki. Choć święto to nie jest tak powszechnie obchodzone jak główne Walentynki, w większych miastach, zwłaszcza wśród studentów i młodych profesjonalistów, zdobyło spore uznanie.

Czarna Walentynka (黑色情人节, hēi sè qíng rén jié), która przywędrowała z Korei Południowej, ma zupełnie inny charakter. To dzień dla singli, którzy nie otrzymali żadnego prezentu ani w lutym, ani w marcu. W Chinach jego obchody są bardziej swobodne – popularne są spotkania z przyjaciółmi, wyjścia do restauracji oraz spożywanie dań w kolorze czarnym, takich jak makaron z czarną fasolą (炸酱面, zhá jiàng miàn) czy herbata z czarnym sezamem. Dla wielu to również okazja do żartów i zabawy, a niekiedy także pretekst do poszukiwania nowych znajomości.

Chociaż zarówno Biała, jak i Czarna Walentynka nie są oficjalnymi świętami, wpisują się w rosnącą fascynację młodych Chińczyków zagranicznymi tradycjami. W dobie globalizacji coraz więcej osób chętnie uczestniczy w tego typu wydarzeniach, traktując je jako okazję do celebrowania relacji – zarówno romantycznych, jak i przyjacielskich.

Walentynki w Różnych Grupach Etnicznych w Chinach

Chiny to kraj o ogromnej różnorodności kulturowej, w którym oficjalnie uznaje się 56 grup etnicznych. Każda z nich posiada swoje unikalne tradycje związane z miłością,małżeństwem i relacjami damsko-męskimi. Choć współczesne Walentynki (情人节, qíng rén jié) zyskały popularność wśród chińskiej młodzieży, wiele mniejszości etnicznych nadal obchodzi swoje własne święta miłości, często sięgające setek lat wstecz.

Festiwal Sióstr Ryżu – Miłosna Tradycja Ludu Miao

Miao (苗族, Miáozú) to jedna z największych mniejszości etnicznych w południowych Chinach, znana ze swoich barwnych strojów i bogatego folkloru. Ich tradycyjnym świętem miłości jest Festiwal Sióstr Ryżu (姐妹饭节, jiě mèi fàn jié), obchodzony na początku kwietnia w prowincji Guizhou.

Podczas festiwalu młode kobiety przygotowują specjalne danie – kolorowy ryż (花饭, huā fàn) barwiony naturalnymi składnikami, takimi jak kwiaty czy liście. Następnie podają go młodym mężczyznom, a w ukrytych wewnątrz porcji dodatkach kryje się tajemna wiadomość. Dwa patyczki oznaczają zainteresowanie, czosnek – brak uczucia, a czerwona nić – miłość i gotowość do ślubu. Festiwalowi towarzyszą również tradycyjne tańce i śpiewy, które pozwalają młodym ludziom nawiązać bliższe relacje.

Festiwal Pieśni – Muzyczna Miłość Ludu Zhuang

Zhuang (壮族, Zhuàngzú), największa mniejszość etniczna w Chinach, obchodzi Festiwal Pieśni (歌圩节, gē xū jié), który odbywa się co roku 3 marca kalendarza księżycowego w prowincji Guangxi. To święto, podczas którego młodzi ludzie wyznają sobie miłość poprzez śpiew. W dawnych czasach młode kobiety i mężczyźni spotykali się na wzgórzach i śpiewali improwizowane pieśni miłosne (山歌, shān gē).

Jeśli dziewczyna była zainteresowana chłopcem, odpowiadała mu kolejną piosenką, a jeśli nie – milczała. Dziś festiwal wciąż jest popularny i stanowi okazję do spotkań oraz kultywowania tradycji muzycznych ludu Zhuang.

Torch Festival – Miłość w Ogniu u Ludu Yi

Yi (彝族, Yízú) to grupa etniczna zamieszkująca głównie prowincje Yunnan, Sichuan i Guizhou. Jednym z ich najważniejszych świąt jest Torch Festival (火把节, huǒ bǎ jié), czyli „Festiwal Pochodni”, obchodzony w szóstym miesiącu kalendarza księżycowego.Choć festiwal ma swoje korzenie w wierzeniach związanych z ogniem i ochroną przed złymi duchami, jest również okazją do romantycznych spotkań. Młodzi mężczyźni I kobiety spotykają się przy ogniskach, tańczą i śpiewają, a często używają pochodni do symbolicznych zalotów – chłopcy podpalają pochodnie i krążą wokół dziewcząt, okazując im w ten sposób zainteresowanie. W niektórych regionach popularne jest także rzucanie zapalonych gałązek w stronę ukochanej osoby, co ma przynieść szczęście w miłości.

Na koniec:

Miłość w Chinach ma wiele wymiarów – od wpływów zachodnich, które zyskały popularność w miastach, po głęboko zakorzenione tradycje mniejszości etnicznych. Dziś Walentynki, Biała Walentynka i Qixi to święta obchodzone przez miliony ludzi w całym kraju, jednak wciąż istnieją festiwale miłości specyficzne dla różnych grup etnicznych. 苗 （Miao）mają symboliczny kolorowy ryż, 状 （Zhuangowie) wyrażają uczucia poprzez śpiew, a 翼（Yi）podkreślają miłość tańcem wokół ognia.

Zmieniające się społeczeństwo sprawia, że tradycje te ewoluują. W metropoliach, takich jak Pekin czy Szanghaj, popularne są randki w restauracjach, wymiana luksusowych prezentów i publiczne deklaracje uczuć. Młode pokolenia coraz częściej łączą nowoczesne zwyczaje z elementami tradycyjnych festiwali – na przykład obchodząc Walentynki, ale także uczestnicząc w świętach swojej grupy etnicznej. Równocześnie, w mniejszych miejscowościach i wśród starszego pokolenia wciąż dominują tradycyjne formy budowania relacji. Małżeństwa często są aranżowane przez rodziny, a miłość postrzegana jest bardziej jako długoterminowe zobowiązanie niż romantyczne uczucie. W niektórych regionach nadal popularne są dawne rytuały zalotów, takie jak wspólne śpiewanie, taniec czy symboliczne gesty, które pomagają młodym ludziom znaleźć partnera.

Chińska kultura miłości to wyjątkowa mieszanka dawnych wierzeń i współczesnych wpływów. Niezależnie od tego, czy ktoś celebruje miłość przez romantyczną kolację, tradycyjny festiwal etniczny czy rodzinne spotkanie, różnorodność zwyczajów sprawia, że każdy może odnaleźć sposób na wyrażenie swoich uczuć. Miłość w Chinach jest więc nie tylko kwestią indywidualnych emocji, ale także częścią bogatej i dynamicznej kultury, która wciąż się rozwija.

Ada Konieczna